Miskunnsami samverjinn, hvar var hann?

Það var hræðilegt að horfa á kvöldfréttir í gærkvöldi, þar sem sagt var frá því að maður nokkur slasaðist og enginn kom til aðstoðar. 

Maðurinn var á gangi heim til sín í Grafarvoginn eftir gleðskap þegar bíll með fjórum ungum mönnum stoppaði hjá honum.  Mennir í bílnum voru með hótanir við mannin sem sá sér þann kost vænstan að hlaupa í burt frá bílnum til að bjarga sér, í stað þess að sjá hvað ungu mennirinir myndu gera.  Hann hljóp yfir vegrið og sem leið lá í átt að Vogi, en á hlaupunum datt hann ofan í brunn sem stóð óvarinn og galopinn.  Maðurinn náði að brölta stórslasaður upp úr brunninum og komast upp á veginn þar sem enginn ökumaður stöðvaði til að aðstoða hann.  Hann sagði marga leigubíla hafa keyrt hjá, sumir hægðu á sér og juku svo hraðann þegar þeir sáu útganginn á honum.  Loks var það einn leigubílstjóri sem stoppaði og ók manninum á slysadeild.  Sími mannsins hafði laskast í óhappinu svo hann gat ekki hringt sjálfur eftir aðstoð.

Fyrst greip mig hneykslan yfir því að enginn skyldi hafa stoppað og aðstoðað manninn.  Hvað er að gerast á Íslandi?  Síðan fór ég að velta því fyrir mér hvort ég hefði sjálf stoppað ef ég hefði átt leið þarna hjá og verð að viðurkenna að ég er bara alls ekki svo viss.  Ofbeldi hefur færst mjög í aukana á Íslandi á undanförnum árum, þ.e. að ráðist sé á fólk af tilefnislausu á götum úti.  Næstum því hverja helgi berast fréttir af slíkum líkamsárásum og þykir manni nóg um. 

Ég vil meina að ég sé í eðli mínu miskunnsamur samverji sem megi ekkert aumt sjá, en þó stend ég mig að því að halda að ég hefði ekki stöðvað í þessu tilfelli.  Nú er svo komið að maður þarf að meta hvort maður sé tilbúin að hætta á það að á mann verði ráðist ef maður reynir að aðstoða aðra.  Þetta er mjög sorgleg staðreynd.  Íslendingar hafa alltaf verið þekktir fyrir það að aðstoða landa sína með allt mögulegt og leiðinlegt ef við förum að vera eins og fólk í stórborgum sem gengur framhjá fólki í vanda af einskærum ótta um líf sítt, jafnvel þó hjartað segi því að gera annað.

 

 

Allt gengur sinn vana gang....

Ég er greinilega ekki eins dugleg að blogga og ég þóttist ætla að vera   Í vikunni byrjaði ég í nýju vinnunni minni og skemmti mér konunglega, var með upplýsingatæknismiðju fyrir 4 - 6 bekk.  Ég kunni bara vel við að kenna í opnu rými en ekki lokaðri skólastofu, var mest hissa á því hvað það var mikill vinnufriður og lítill kliður.  Reyndar var ég með fleiri nemendur þegar tímanum lauk, en þegar hann byrjaði því nokkrir drengir höfðu laumað sér í hópinn því þeir vildu ómögulega vera þar sem þeir áttu að vera.

Núna er Karlotta að verða búin að vera í gifsinu í 4. vikur og hefur staðið sig eins og sönn hetja.  Krakkarnir í bekknum hafa ekki verið neitt voða dugleg að heimsækja hana svo hún hefur orðið að láta sér nægja félagsskap okkar á heimilinu og ömmu sem kíkir reglulega á hana.  Á morgnana vaknar hún og fer að læra, því hún kemst ekkert í skólann.  Hún var nú samt svo óheppin að fá flensuna og í vikunni fékk hún þvílíkar blóðnasir að ég hef aldrei sé annað eins.  Endaði með að fara með hana upp á spítala því það hætti ekki að blæða.  Þar var einhverri grisju með efni sem á að stöðva blóðnasinar stungið í nefið á henni og loks hætti þetta.  Þeir héldu að slímhúðin væri svona þurr eftir flensuna og þessvegna hefði þetta gerst.

Oddur Vilberg er greinilega hraustastur á heimilinu (7, 9, 13) því hann er sá eini sem hefur verið stálsleginn meðan hinir voru veikir og slappir.  Hann er alltaf að æfa fótbolta og var heldur en ekki montinn í vikunni þegar þjálfarinn bauð honum að koma á markmannsæfingu.  Hann hlakkaði til að geta verið á æfingu með Bjarka (stjúpbróðir sínum), því hann æfir mark og er mjög efnilegur.

Ragnar Fannberg hjartaknúsari heldur áfram að þroskast og dafna og bræða öll hjörtu sem á vegi hans verða.  Hann er alltaf að segja fleiri og fleiri orð (a,m,k skilur heimilisfólkið hann).  Núna er uppáhalds orðið pabbi eða pabba sem hann segir í tíma og ótíma, mamma hans er að verða frekar móðguð við hann.  Hann segir ekki mamma nema hann nauðsynlega vanti eitthvað.  Hann segir líka datt, taka, hoppa, Oddur, dudda, Da (Karlotta) og einhver fleiri.  Hann hendist um allt hús á rassinum og skoðar margt með fingrunum, stundum við litla kátínu annarra, sérstaklega þegar hann ákveður að taka til í dvd myndunum eða geisladiskunum.

Magnús Már er að kenna tölvunámskeið núna í tvær vikur, hjá Fræðsluneti Suðurlands.  Þessari kennslu sinnir hann á kvöldin eftir venjubundinn vinnudag.  Hann er líka búinn að vera svo rosalega duglegur í ræktinni undanfarið, fer í karlatíma tvisvar í viku og svo sjálfur að lyfta þess utan.

Læt þetta duga af fjölskyldunni í bili

Öll él birtir um síðir......

Jæja, þá er fjölskyldan að skríða saman eftir þessa þvílíku flensu.  Ég lá í rúminu frá mánudegi til föstudags með rúmlega 39 stiga hita og var þá komin með eyrnabólgu og kinnholubólgu og var sett á pensilín.  Held ég hafi bara hvorki fyrr eða síðar orðið svona veik.  Karlotta fékk flensuna á föstudag og hefur líka verið með háan hita og mikinn hósta og Ragnar litli er líka búin að vera með þennan óþverra.  Í gærkveldi var Magnús farin að hósta svolítið en hann ætlar að taka þetta á þrjóskunni og segist ekki ætla að verða veikur.  Oddur er alveg stálsleginn ennþá og skellti sér á fótboltamót á Akranesi í gær og skemmti sér mjög vel.  Bjarki var hjá okkur frá miðvikudagskvöldi því mamma hans var að fara (með flensu og hita) í innkaupaferð til London.  Hann sleppur vonandi við að fá þetta líka.

 Annars er það að frétta af mér að ég er að fara að byrja í nýrri vinnu.  Á miðvikudaginn mun ég hefja störf við Sunnulækjarskóla hér á Selfossi.  Ég hef ætlað að prófa að kenna í þessum skóla síðan hann byrjaði en einhvernvegin ekki komið mér í það, en nú verður bót á.  Ég mun kenna tvo morgna til að byrja með og smá auka síðan við mig þar til Magnús fer í fæðingarorlof, þá fer ég í fullt starf.  Held að þetta verði mjög spennandi breyting hjá mér.

 

 

 

Lélegt heilsufar húsmóðurinnar

Ég var mátulega búin að stæra mig af því að hafa varla orðið lasin síðan áður en ég varð ófrísk, þegar ég lagðist í rúmið.  Á sunnudaginn fór ég í afmæli og var þá byrjuð að hósta svolítið.  Í gær vaknaði ég svo með bullandi kvef, illt í hálsinum, með höfuðverk ofl.  Þegar leið á dagin var ég orðin svo slöpp að Magnús kom heim um 2:30 með vinnuna með sér og ég fór inn í rúm að sofa.  Magnús bjargaði mér svo í dag með því að vera heima að hjálpa mér með Ragnar og Karlottu.  Það er að segja ég svaf og hann sá um börnin   Ég er að drekka töfrasafa tengdamömmu í gríð og erg, en hann á að laga kvef o.þ.h. kvilla.  Annars er ég mest hrædd um að Magnús og Ragnar séu að fá þetta líka, en vonandi sleppa þeir!

Ég sá frétt í sjónvarpsfréttum Rúv í gærkvöldi sem hneykslaði mig verulega.  Hjón (á Íslandi) höfðu keypt sér fallegt hús fyrir litlar 100 milljónir til þess eins að rífa það og byggja nýtt, sem samræmist þeirra smekk.  HVAÐ ER AÐ Á ÍSLANDI Í DAG?  Er fólk haldið svona mikilli firringu.  Ég held að þeir ríku í landinu hafi gleymt öllu sem heitir velsæmi, skynsemi og siðsemi og hugsi meira um flottræfilshátt, að toppa næsta mann.  Það var sorglegt að horfa á þegar vinnuvélar méluðu þetta fína hús.  Á meðan býr fólk á íslandi undir fátæktarmörkum.  SKAMM, SKAMM, SKAMM..........

Undarleg lífsreynsla

Á föstudaginn keyrðum við Magnús stóru börnin til helgardvalar í Kópavoginum, sem er nú ekki í frásögur færandi, nema vegna þess að á heimleiðinni urðum við vitni að ótrúlegum atburði.  Við vorum rétt komin út fyrir borgarmörkin, þegar við tókum eftir því að tveimur bílum á undan okkur ók vörubíll með kerru.  Það hefði svo sem verið í lagi ef kerran hefði ekki verið lítil fólksbílakerra og vörubíllinn stór vörubíll með palli.  Það var talsvert rok þennan dag og rigning.  Kerran sem hékk aftan í vörubílnum sveiflaðist til og frá og fór oft á tíðum aðeins út fyrir hliðar vörubílsins.  Þeir bílar sem óku á eftir þessum gjörningi voru ekki alveg vissir hvort óhætt væri að fara framúr honum, en létu sig margir hverjir hafa það þegar akreinarnar urðu tvær.  Ég harðbannaði Magnúsi að reyna að fara framúr og hélt ræðu um það hversu óábyrgur þessi bílstjóri væri.  Ef kerran myndi brotna af væri ekki að spyrja að leikslokum fyrir það ökutæki sem fengi hana á sig og farþega þess.  Mér var orðið verulega heitt í hamsi.  Þegar við komum inn í umdæmi lögreglunnar í Árnessýslu hringdi ég í lögregluna á Selfossi og sagði frá þessu ökutæki, þeir ætluðu að reyna að senda einhvern af stað.

Svona keyrðum við á eftir vörubílnum langleiðina heim.  Í kömbunum fórum við að heyra skrítið hljóð, líkt og járn sé dregið eftir götu og tókum þá eftir því að eldglæringar stóðu annað slagið undan litlu kerrunni sem sveiflaðist nú mun meira en áður.  Við grínuðumst með það að hún væri sennilega komin á felguna og ekki yrði nú mikið eftir af henni þegar maðurinn kæmi á áfangastað.  Þegar við komum að hringtorginu við Hveragerði gerðist það sem ég hafði verið viss um að myndi gerast.  Kerran losnaði af vörubílnum í beygjunni og ók sem leið lá upp á hringtorgið.  Vinurinn í vörubílnum varð ekki var við neitt og ætlaði að fara að beygja úr hringtorginu í átt að Selfossi þegar við gáfum í og flautuðum á hann.  Hann ók út í kannt og ég baðaði út öllum öngum og Magnús steytti flautuna reiðilega þegar við ókum framhjá.  Ég var komin í svo mikinn ham að ég hefði áreiðanlega hellt mér yfir bílstjórann ef ég hefði komist í tæri við hann.  Í staðin hringdi ég aftur í lögregluna og tilkynnti þeim að kerran hefði losnað af og tilkynnti þeim um númerið á vörubílnum, sem ég náði þegar við ókum framhjá honum.  Við keyrðum heim í Sóltún til mömmu, þar sem Ragnar Fannberg var í góðu yfirlæti og vissum ekki hvernig þessu máli lyktaði.  Í gær fréttum við svo að bílstjórinn hefði fengið sekt og ekki verið sérlega blíður á manninn við lögregluna.  Æ, æ, æ. 

Ég held að þessi bílstjóri hafi verið mjög heppinn að kerran losnaði af á þessum stað og fór upp á hringtorg, losnaði ekki á miðri leið og hentist á önnur ökutæki.  Ég verð svo reið þegar ég hugsa til þess sem hefði geta gerst........ og það allt vegna þess að einhver bílstjóri gleymdi að hugsa málið til enda.   Afhverju í ósköpunum var maðurinn ekki með kerruna á tómum vörubílspallinum?  Við því fæst auðvitað ekkert svar.