Hamingjan.....

Ég á góða spakmælabók sem heitir Hamingju spor og finnst gaman að fletta upp í henni annað slagið, til að minna mig á að gleðjast yfir því sem ég hef.  Í dag fletti ég að handahófi upp á þessu:

   "Hvers vegna lifum við lífinu svo sárlega

meðvituð um hamingju annarra en

gleymum að gleðjast yfir okkar eigin?"

Mér fannst mikið til í þessu.  Við erum fljót að gleðjast fyrir annarra hönd ef eitthvað gerist hjá öðrum.  Tökum eftir því hvað annað fólk er hamingjusamt, glatt, ánægt nú eða nýtur mikilla vinsælda.  Það er svo ríkt í okkur mönnunum að finnast að okkar vandamál séu einsdæmi,  það geti ekki verið að aðrir eigi við vandamál að stríða.  Þegar við erum þreytt eða undir álagi finnst okkur kannski að "allir hinir" hljóti að hafa það svo miklu betra! 

Sannleikurinn er sá að allir glíma við vandamál.  Fólki tekst misvel að vinna úr sínum málum og misvel að halda þeim útaf fyrir sig.  Við þurfum að muna eftir öllu því góða sem við höfum og eigum og hugsa um að við gætum haft það svo miklu verra.  Það sagði enginn að lífið ætti að vera eilífur dans á rósum og sennilega væri það bara leiðinlegt ef við þyrftum ekki stundum að reyna aðeins á okkur og taka á honum stóra okkar.

Brettum upp ermar og tökum því sem að höndum ber með æðruleysi.

Brosum framan í heiminn og heimurinn brosir á móti okkur