Ótrúlega dugleg í dag

Dagurinn var tekinn með trompi í dag.  Við Magnús Már mættum í ræktina kl. 10 í morgun.  Ég fór labbandi með Ragnar Fannberg í Salalaugina í gær og keypti árskort í líkamsrækt (Nautilus) og sund fyrir okkur hjónaleysin.  Í morgun fengum við leiðsögn í gegnum tækin og síðan er markmiðið að mæta a.m.k. þrisvar í vikur í tækin og helst í sund þess á milli.  Aðstaðan í þessari stöð er ótrúlega flott og frábært að geta farið í sund líka eða heita pottinn og gufu, eftir æfingu.

Þegar við komum heim frá því að sækja Ragnar sem dvaldi í góðu yfirlæti hjá afa og ömmu í Fensölunum, voru hendur látnar standa fram úr ermum.  Magnús Már fór að þrífa bílinn að innan og ég kláraði að mála það sem eftir var í stofunni og eldhúsinu.  Nú er loks allri málningarvinnu lokið, veiii.  Ég var auðvitað svo spennt að fara að setja upp myndir og dúllast aðeins, að ég varð að skella mér í það líka.  Setti upp hillur hjá Karlottu og ýmislegt fleira.  Ég er nefnilega farin að þrá að sjá fyrir endann á þessu ,,flutningsferli" og losna við restina af kössunum og dótaríinu sem flækist fyrir mér.  Ég var ekkert smá montin með mig eftir dugnaðinn, en eftir á að hugsa var þetta kannski ekki það skynsamlegasta.  Vona allavega að ég komist út úr rúminu á morgun því ég hef ekki farið í ræktina ansi lengi og verð pottþétt með góðan skammt af harðsperrum.  Það er góða við þær er hins vegar að maður finnur svo vel að maður hefur verið að reyna á líkamann, sem er yndislegt.

Á morgun er planið að hafa sól og blíðu og fara út í náttúruna hér í nágrenninu og eyða deginum utan dyra í afslöppun.  Eins gott að veðurguðirnir séu með þetta á hreinu.

 Kveðja til ykkar allra

Guðbjörg

Fjölskylda á faraldsfæti

Heil og sæl

Margt hefur drifið á daga fjölskyldunnar síðasta mánuðinn.  Þann 1. júní s.l. fluttumst við búferlum, frá Selfossi og í Kópavoginn.  Það voru margir yndislegir vinir og ættingjar sem lögðu okkur lið og gerðu það að verkum að flutningurinn gekk upp og fá þeir hér enn og aftur bestu þakkir.  Það hafði verið leigjandi í íbúðinni sem við vorum að kaupa og hún átti að vera farin út á laugardeginum 30. maí.  En þegar við komum með flutningabílinn okkar kl. 13:20 á sunnudeginum kom í ljós að mín var enn að tína út dótið sitt.  Þannig að við þurftum að láta flutningabílinn okkar (með tikkandi mæli) bíða þar til hún gat sent sinn flutningabíl í burtu.  Þegar bílinn loksins fór kom í ljós að þá átti hún eftir að tæma geymsluna sína!  Við brugðum á það ráð að setja bara allt dótið upp í íbúð og tína þá niður í geymsluna seinna.  Auðvitað var íbúðin algerlega óþrifin svo ærið verkefni var fyrir höndum.  Magnús Már fór í nýju vinnuna sína næsta dag og ég brunaði austur á Selfoss að taka foreldraviðtöl og klára frágang í vinnunni.  Tíminn fram að 14. júní fór í það að byrja að koma sér fyrir.  Við ætluðum að mála allt og ég og Haukur byrjuðum á að mála svefnherbergin og sjónvarpsholið svo hægt væri að gera þau herbergi klár.  Það á enn eftir að mála stofuna, hengja upp ýmis ljós, setja segil á baðið og taka upp úr fullt af kössum.  Það er nefnilega þannig að manni verður ekkert rosalega mikið úr verki þegar maður er með 2 ára gamlan verkstjóra sér til aðstoðar!!

Þann 14. júní lagði fjölskyldan svo land undir fót og skellti sér í löngu planaða ferð til Danaveldis.  Oddur minn var orðinn svo spenntur að hann var eiginlega kominn á yfirsnúning í flugstöðinni og var mjög iðinn við að elta litla bróðir sinn um allt og hleypa fjöri í liðið.  Allt fór þó í rólegra horf þegar við fórum um borð í vélina og gekk flugferðin ljómandi vel.  Ragnari fannst þetta allt saman mjög spennandi og spurði á mínútu fresti ,,hvað heitir þetta" og ,,hvað er þetta"?  Við lentum í Billund um hálf tíu að dönskum tíma og þá tók við klukkutíma bið eftir bílaleigubíl, því 10 - 11 íslenskar fjölskyldur þurftu að fá bíl og ein dönsk blómarós að afgreiða : )  Karlotta var dugleg að keyra Ragnar um í kerrunni meðan við biðum og loks gátum við lagt af stað í sumarhúsið sem við áttum pantað.  Þökk sé þeirri yndislegu uppfinningu GPS og mínum yndislegu tengdaforeldrum, sem gáfu Magnúsi það í afmælisgjöf, keyrðum við beint upp að dyrum á húsinu klukkutíma síðar.  Við værum enn að vafra um og leita að húsinu, hefði þess ekki notið við, því leiðin var ekkert augljós svona í náttmyrkrinu.  Húsið sem við pöntuðum var alveg frábært og stóðst fullkomlega allar væntingar okkar (nema hvað rúmin voru mjó og koddarnir vondir : )).

Ég segi ykkur meira frá ferðalaginu í næstu færslu, þið verðið bara að vera þolinmóð elskurnar.  (Þ.e.a.s. þessi eini sem enn nennir að lesa eftir hlé).

Guðbjörg

Loksins nýtt blogg !!!!!

Heil og sæl

Ég var búin að skrifa mjög langan pistil um flutninga fjölskyldunnar og Danmerkurferð o.fl. þega allt hvarf og finnst auðvitað ekki aftur.  Varð svo pirruð að ég endurskrifa hann þegar pirringurinn dvínar og tími gefst.  En við erum sem sagt flutt í Ásakór í Kópavogi og öllum vinum og kunningjum frjálst að líta við í kaffi.

Guðbjörg

Mesta sjokkið að líða hjá........

Það er ekki laust við að maður sé búinn að vera hálf lamaður undanfarinn sólarhring.  Ég var stödd hér ein heima með Ragnar í gær þegar jörð fór að hristast.  Jarðskjálftinn byrjaði allt í einu, engar drunur fyrst, heldur byrjaði allt að hristast skyndilega.  Ég stóð á miðju gólfi og horfði á húsið sveigjast til og frá og hugsaði með mér að nú væri það örugglega farið af grunninum.  Það vildi svo vel til að við erum að flytja og því búin að pakka öllu niður svo það skemmdist ekkert hjá okkur nema eitt rakspíraglas sem datt í gólfið og brotnaði.  Karlotta var hjá vinkonu sinni og þar skemmdist mikið og brotnaði.  Þegar Magnús kom heim sóttum við Karlottu og Odd og gripum með okkur í bílinn tvö nágrannabörn sem voru ein heima.  Við vorum bara í bílnum okkar að keyra í þrjá tíma, því fólk var hvatt til að vera ekki heima innan dyra.  Vinur okkar er í lögreglunni og við hittum hann í miðbænum, hann vissi ekkert um sína eigin fjölskyldu sem býr á Eyrarbakka svo við brunuðum þangað fyrir hann til að kanna málið.  Þar var enginn heima en mikið brotið og bramlað.  Við fórum aðeins í Vallaskóla þar sem komið var upp fjöldahjálparstöð og ég fór að smyrja brauð og hita kaffi með fólki frá Rauða krossinum.  Þangað var komið fólk til að fá samastað og mat og sumir grétu og voru í miklu uppnámi.  Þarna voru einnig nokkur börn sem höfðu verið ein heima þegar skjálftinn reið yfir og verið var að bíða eftir áfallahjálp fyrir þau.  Þegar ég fór einnig kominn prestur á staðinn.

Við ákváðum að hætta okkur heim um kl. 19:00 því við vorum orðin svo svöng.  Við höfðum ekki verið svo forsjál að vera búin að versla og erum að flytja þannig að lítið var til af mat í kotinu.  Við fundum þó hafragrjón og gerðum okkur hafragraut, en allar búðir og fyrirtæki lokuðu s°strax eftir skjálftann enda allt í rúst.  Það verða engir skólar í dag svo við erum bara heima með börnin og bíðum frétta.  Reyndar er vatnsból okkar Selfyssinga mengað svo ekki má drekka vatn úr krönunum.  Magnús fór að sækja vatn í brúsa í tankbíl sem er við Vallaskóla.  Ég er að hugsa um að koma stóru börnunum til pabba síns í dag og jafnvel Ragnari til ömmu sinnar.  Held ég verði rólegri að vita af þeim á öruggum stað meðan ég geri klárt fyrir flutninga.

Það er ekki laust við að maður sé enn svolítið skjálfandi eftir þessa lífsreynslu og farin að hlakka til að flytja í Kópavoginn á sunnudaginn, ef það verður búið að hleypa umferð vörubíla á brúnna :  )

Aðalatriðið er að fólk slasaðist ekki alvarlega, en fólki er auðvitað brugðið og margir enn í sjokki.  Ljóst er að margir hafa misst mikið af innbúi sínu, allt brotið og bramlað og mikil vinna framundan við að þrífa upp og sumt verður ekki bætt.  Við erum svo lítil þegar náttúruöflin eru annars vegar.  Ég þakka guði fyrir að mitt heimili slapp vel og sömuleiðis allt mitt fólk og vinir.

Guðbjörg Oddsd.

Brjálað að gera..........

Það er aldeilis mikið að gera á heimilinu um þessar mundir.  Ljóst er að við erum að flytja um næstu mánaðamót og allt á fullu að byrja að pakka.  Einnig eru allir fjölskyldumeðlimir að keppast við að klára skólana sína, ýmis sem kennarar eða nemendur.  Við ætlum að flytja í Kópavoginn, í Ásakórinn og búin að finna fína íbúð þar.

Annars er yngsti karl búinn að vera svo hundlasinn að hann þurfti að dvelja aðeins inni á Barnaspítala.  Barnið fékk svo heiftarlega upp og niður pest að hann var orðinn þurr, ekkert búinn að láta ofan í sig í 3 - 4 sólarhringa.  Hann fékk næringu í æð í gærkvöld og glúkósa, hresstist heldur af því.  Samt er magapínan enn mikil og ekkert lát virðist á.  Hann var orðinn svo máttfarinn í fyrradag að hann lá bara og svaf, eins og í móki.  Vonandi fer hann að braggast annars þurfum við örugglega aftur inn á Barnaspítala.  Hann átti einmitt að vera að fara í rör og að láta taka nefkirtla á morgun, en það er of hættulegt þegar svona stendur á.

Ég hef því verið mjög löt að blogga sökum brjálaðs annríkis og mun það áreiðanlega verða svo enn um sinn.  Bið ég því mína fáu, en dyggu lesendur að vera þolinmóða í minn garð.  Minn tími mun koma........

kveðja til ykkar allra

 Guðbjörg

Smá blogg

Vona að það séu ekki alveg allir búnir að gefast upp á bloggleysinu í mér.  Það er bara búið að vera eitthvað svo brjálað að gera á öllum vígstöðvum (meira um það síðar). 

Við Ragnar verðum bara ein í kotinu um helgina, því Magnús og Bjarki Már fóru norður og Karlotta og Oddur eru hjá pabba sínum í Kópavoginum.  Annars erum við í hálfgerðu stofufangelsi því Magnús fór á bílnum okkar og Ragnar er auðvitað lasinn.  En það er búið að versla mat og drykk svo við sveltum ekki og svo verðum við bara að leika okkur og dúllast eitthvað saman.

Hef vonandi tækifæri til að blogga eitthvað meira um helgina.

Kveðjur til ykkar allra

Guðbjörg

Kennarar að brennar út........

Mikið var ég ánægð með forsíðu DV í morgun.  Fyrir þá sem ekki hafa séð hana er verið að fjalla (loksins) um flótta úr kennarastéttinni og álagi á þá kennara sem enn hafa ekki gefist upp.  Rætt er við unga konu sem búin var að mennta sig í KHÍ og gafst upp á kennslunni.  Sagðist ekki nenna að vinna fyrir þessi skítalaun og undir svona miklu álagi.  Sagði það vera nauðsynlegt að eiga góða fyrirvinnu, ætli maður sér að vera kennari.   Ég spyr, hvað þá með fjölskyldur þar sem báðir aðilar eru kennarar? Einnig kom fram að það stefndi í óefni á Höfuðborgarsvæðinu næsta vetur vegna flótta úr kennarastéttinni, það vantar a.m.k. 137 kennara fyrir næsta vetur.

Ég er svo glöð að loksins skuli fjölmiðlar vera að ranka við sér og farnir að færa fréttir af ástandinu.  Mér hefur oft dottið í hug að það þyrfti að bjóða ráðamönnum þjóðarinnar að kenna í grunnskóla í viku, því ég er viss um að þeir yrðu fljótir að gera einhverjar breytingar eftir þann tíma.  Ég hangi enn í kennarastarfinu af einskærri þrjósku.  Ég er ekki tilbúin að kyngja því, að hafa menntað mig til kennslustarfa, til að láta bola mér úr starfinu sem ég hef oftast svo gaman af.  Hins vegar hef ég tekið eftir mikilli breytingu þau 12 ár sem ég hef verið að kenna.  Stöðugt fleiri störfum hefur verið troðið inn í vinnuramma kennara, án þess að launin séu aukin í samræmi við það.  Ég hef orðið áþreifanlega vör við aukið virðingaleysi nemenda fyrir reglum, fullorðnum og eigin námi og ég tel það vera alvarlegasta vandamálið.  Ég held að þetta sé nokkurs konar þjóðfélagsmein sem er tilkomið af því að foreldrar hafi minni tíma með börnum sínum inni á heimilunum.  Ég er að minnsta kosti þreyttust á því að nemendur svari fullorðnu fólki með skít og skömm og dónalegu orðbragði og einnig samnemendum sínum.  Í vetur hefur farið meiri tími í það hjá mér og samkennurum mínum að sinna ýmsum agamálum, en kenna nemendum !  Þá er nú eitthvað verulegt að.

kveðja til ykkar allra

Guðbjörg

Er á lífi....

Vona að ,,allir" sem lesa síðuna geti verið í rónni þegar ég læt vita af þessari staðreynd.  Bloggleysið undanfarið, má rekja til annríkis á heimilinu og í vinnunni, en einnig í heilakerfi þeirra fullorðnu á heimilinu.  Málið er nefnilega að Magnús var að fá vinnu í Reykjavík, er búinn að skrifa undir samning og allt frágengið.  Þetta starf er hjá Straumi fjárfestingabanka.  Við höfum verið að velta fyrir okkur möguleikum okkar í stöðunni í sambandi við búsetumál og daglegar keyrslur á höfuðborgarsvæðið.  Það hafa verið farnir margir hringir í ákvarðanatökunni, að vera á Selfossi, nei Reykjavík, nei Selfossi o.s.frv.  Við sjáum fyrir okkur að með hækkandi eldsneytisverði geti orðið ansi kostnaðarsamt að standa undir rekstri bíls, hvað þá bíla, því ég get ekki verið bíllaus á Selfossi meðan Magnús er í Reykjavík.  Ákvörðun var tekin um það í vikunni að skrá húsið á sölu og sjá hvort eitthvað gerðist með það mál.  Held reyndar að markaðurinn hér sé alveg dauður um þessar mundir.......... 

En ef þið vitið um einhvern sem þarf nauðsynlega að kaupa sér krúttlegt hús á Selfossi með 6 svefnherbergjum, þá sendið mér endilega póst

Ég hef líka verið að velta fyrir mér hvernig ég eigi að tækla vinnumálin mín.  Er eiginlega búin að fá stöðu hér á Selfossi næsta skólaár, sem ég var mjög ánægð með.  En nú þarf ég að fara að kanna málin eitthvað á höfuðborgarsvæðinu, skilst nú reyndar að það vanti frekar kennara þar en hitt svo ég er að reyna að vera vongóð með þetta allt saman.

Mér líður eins og ég hafi verið sett í stóran rússíbana sem ég veit alls ekki hvort eða hvenær stoppar.  Allavega eru hugsanir mínar þannig þessa dagana, allar í einum graut.  Við höfum ákveðið að líta á þetta sem áskorun fyrir fjölskylduna og að þetta verði bara lítið ævintýri sem við ætlum að hafa gaman af. 

 kveðjur til ykkar allra

Guðbjörg O.

Hollustuhelgi

Það hefur verið ákveðið að fara smátt og smátt að breyta mataræði á heimilinu til hins betra, þ.e. hollari matur.   Ekki svo að skilja að við borðum afskaplega óhollan mat, en alltaf má gott bæta!

Það er ótrúlegt hvað maður getur verið vanafastur og litlir hlutir eins og að drekka mikið af vatni, vafist fyrir manni.  Ég er búin að sjá að mesta vandamálið við að breyta svona hlutum er að byrja að breyta hugarfarinu.  Hugsa um hvað er gott fyrir mann og hvað lætur manni líða vel, en ekki hvað er ómótstæðilegt og lætur manni svo kannski líða illa lengi á eftir, að ég tali nú ekki um samviskubitið! 

Ég er svo heppin að vera að vinna með konu sem er dugleg að borða hollt fæði og lumar á ýmsum góðum uppskriftum og hugmyndum.  Ég fékk hjá henni uppskrift af pizzabotni úr spelti og lyftidufti, reyndar líka brauðuppskrift.  Ég bakaði pizzuna í gærkvöld og setti á hana hakk, papriku, tómata og sveppi og auðvitað sósu og svolítið af osti.  Mér fannst þessi pizza mun betri en þær sem maður kaupir á pizzastað, auk þess sem hún fór mun betur í maga.  Gerið var ekki að segja til sín allt kvöldið.  Samstarfskona mín laumaði líka að mér að hún poppi alltaf úr kókosolíu þegar hún fær sér popp.  Þetta prófaði ég líka um helgina og héðan í frá borða ég ekki öðruvísi popp.   Það kemur örlítill kókoskeimur af poppinu og þetta er sjúklega gott, í viðbót við það að það er bara ,,holl" fita í kókosolíu, engar transfitur!

Ég ætla að fara rólega á þessari braut svo ég geri fjölskylduna nú ekki afhuga tilrauninni svona í fyrstu atrenu.  Kynna inn eitthvað nýtt svona smátt og smátt og sjá hvernig það fellur í kramið.  Grunar reyndar að húsbóndinn á heimilinu komið til með að eiga hvað erfiðast með að aðlagast heilsustefnunni, en sjáum hvað setur!

kveðja til ykkar allra

Guðbjörg

Vefja.....

Við lentum í stórkostlegu atviki í síðustu viku.  Við vorum á leið heim úr bænum og ákváðum að koma við á bensínstöð á heimleiðinni og kaupa okkur eitthvað í svanginn.  Magnús ákvað að fá sér pylsu og við Karlotta ætluðum að fá okkur vefju (tortillaköku).  Við fórum bara í lúguna til að versla svo við þyrftum ekki að fara inn.  Á mótin okkur tekur c.a. 17 ára gömul afgreiðslustúlka og Magnús pantar strax eina pylsu.  Svo kemur að mér að panta ,,ég ætla að fá tvær svona vefjur með kjúkling" segi ég í mesta sakleysi.  Afgreiðslustúlkan horfir á mig, eitt spurningamerki í framan ,,vefju" endurtekur hún síðan.  Áður en mér gefst tími til að útskýra þetta nánar segir hún ,,ertu að meina svona til að vefja um hendina, svona til stuðnings"?  Guð hvað ég þurfti að halda niður í mér hlátrinum.  Ég leit á Magnús og sá að hann var alveg að springa við að stilla hláturinn og heyrði bara skríkjur frá Karlottu í aftursætinu.  Afgreiðslustúlkan horfði á mig grafalvarleg og beið eftir svari, meinti þetta alveg frá innstu hjartarótum.  ,,Nei, þetta er til að borða, svona tortillakökur með áleggi, skornar í tvennt í svona pakka" reyni ég að útskýra.  En stendur daman með spurningamerki á andlitinu og á meðan er ég að hugsa hvernig í fjáranum ég eigi að útskýra þetta nánar.  Þá segir hún allt í einu ,, já, ertu að meina svona frá Sóma"?  Já, já flýti ég mér að segja um leið og hún leggur af stað að sækja eitthvað og við sprungum úr hlátri í bílnum, gátum ekki haldið honum niðri lengur.  Afgreiðslustúlkan kemur svo að vörmu spori og ótrúlegt en satt með rétta vöru meðferðis, en þá upphófst lestur hjá henni til að láta mig velja rétta áleggið.  ,,Þessi er með Tikkamasla eða eitthvað" og framhaldið á lestrinum var eftir þessu.  Ég flýtti mér að velja fyrstu tvær sem hún las á og afþakkaði vinsamlega þegar hún bauðst til að fara og sækja meira, það væru til fleiri tegundir!  Við rétt náðum að borga fyrir hlátrinum sem sauð niðri í okkur og þegar við ókum burt frá lúgunni sprungum við úr hlátri.   Magnús notar nú hvert tækifæri til að spyrja mig hvort ég vilji ekki ,,svona vefju" í matinn í dag.

Þarf ekki að hafa smá svona common sense til að fá vinnu við afgreiðslustörf?

kveðja til ykkar allra

Guðbjörg