Undarleg lífsreynsla

Á föstudaginn keyrðum við Magnús stóru börnin til helgardvalar í Kópavoginum, sem er nú ekki í frásögur færandi, nema vegna þess að á heimleiðinni urðum við vitni að ótrúlegum atburði.  Við vorum rétt komin út fyrir borgarmörkin, þegar við tókum eftir því að tveimur bílum á undan okkur ók vörubíll með kerru.  Það hefði svo sem verið í lagi ef kerran hefði ekki verið lítil fólksbílakerra og vörubíllinn stór vörubíll með palli.  Það var talsvert rok þennan dag og rigning.  Kerran sem hékk aftan í vörubílnum sveiflaðist til og frá og fór oft á tíðum aðeins út fyrir hliðar vörubílsins.  Þeir bílar sem óku á eftir þessum gjörningi voru ekki alveg vissir hvort óhætt væri að fara framúr honum, en létu sig margir hverjir hafa það þegar akreinarnar urðu tvær.  Ég harðbannaði Magnúsi að reyna að fara framúr og hélt ræðu um það hversu óábyrgur þessi bílstjóri væri.  Ef kerran myndi brotna af væri ekki að spyrja að leikslokum fyrir það ökutæki sem fengi hana á sig og farþega þess.  Mér var orðið verulega heitt í hamsi.  Þegar við komum inn í umdæmi lögreglunnar í Árnessýslu hringdi ég í lögregluna á Selfossi og sagði frá þessu ökutæki, þeir ætluðu að reyna að senda einhvern af stað.

Svona keyrðum við á eftir vörubílnum langleiðina heim.  Í kömbunum fórum við að heyra skrítið hljóð, líkt og járn sé dregið eftir götu og tókum þá eftir því að eldglæringar stóðu annað slagið undan litlu kerrunni sem sveiflaðist nú mun meira en áður.  Við grínuðumst með það að hún væri sennilega komin á felguna og ekki yrði nú mikið eftir af henni þegar maðurinn kæmi á áfangastað.  Þegar við komum að hringtorginu við Hveragerði gerðist það sem ég hafði verið viss um að myndi gerast.  Kerran losnaði af vörubílnum í beygjunni og ók sem leið lá upp á hringtorgið.  Vinurinn í vörubílnum varð ekki var við neitt og ætlaði að fara að beygja úr hringtorginu í átt að Selfossi þegar við gáfum í og flautuðum á hann.  Hann ók út í kannt og ég baðaði út öllum öngum og Magnús steytti flautuna reiðilega þegar við ókum framhjá.  Ég var komin í svo mikinn ham að ég hefði áreiðanlega hellt mér yfir bílstjórann ef ég hefði komist í tæri við hann.  Í staðin hringdi ég aftur í lögregluna og tilkynnti þeim að kerran hefði losnað af og tilkynnti þeim um númerið á vörubílnum, sem ég náði þegar við ókum framhjá honum.  Við keyrðum heim í Sóltún til mömmu, þar sem Ragnar Fannberg var í góðu yfirlæti og vissum ekki hvernig þessu máli lyktaði.  Í gær fréttum við svo að bílstjórinn hefði fengið sekt og ekki verið sérlega blíður á manninn við lögregluna.  Æ, æ, æ. 

Ég held að þessi bílstjóri hafi verið mjög heppinn að kerran losnaði af á þessum stað og fór upp á hringtorg, losnaði ekki á miðri leið og hentist á önnur ökutæki.  Ég verð svo reið þegar ég hugsa til þess sem hefði geta gerst........ og það allt vegna þess að einhver bílstjóri gleymdi að hugsa málið til enda.   Afhverju í ósköpunum var maðurinn ekki með kerruna á tómum vörubílspallinum?  Við því fæst auðvitað ekkert svar.

Athugasemdir

[Sigurrós (IP-tala skráð) 4.2.2007 kl. 12:41]

Ótrúleg saga! Guði sé lof að ekki fór verr, þetta hefði sannarlega getað endað illa. Og að bílstjórinn skuli svo hafa leyft sér að vera með leiðindi við lögregluna. Það á nú bara að stinga svona liði í steininn. 

[Stefa (IP-tala skráð) 4.2.2007 kl. 21:35]

Úff - það er allt of mikið af svona hálfvitum í umferðinni!! Oj hvað ég verð blússandi reið þegar ég les svona. Skil vel að þig hafi langað að hella þér yfir manninn. Frábært samt að þið hafið hringt á lögregluna og látið vita. Svona fífl eiga ekki að komast upp með glannaskap sem slíkan.

Kveðja,
Stefa hinn frábæri ökumaður!